Δηλώσεις - Αποφθέγματα

Πολιτική Γενικά

Ράιχ Βίλχελμ

Οι κύριες θέσεις των αντιπάλων του φασισμού ήταν κατ' αρχήν σωστές. Ο φασισμός απειλούσε »τη δημοκρατική ελευθερία του λόγου«, αλλά εκατομμύρια άνθρωποι επιδοκίμαζαν αυτή την απειλή στην ελεύθερη έκφραση της γνώμης τους. Ο φασισμός μιλούσε ανοιχτά για πόλεμο, ακόμη κι αν περιτύλιγε το έγκλημα με ωραίες λέξεις, όπως »καθήκον«, »θυσία« και »υπακοή«, κι όμως εκατομμύρια άνθρωποι θεωρούσαν το καθήκον, την υπακοή και τη θυσία σαν το νόημα της ζωής τους. Διαιρούσε τ' ανθρώπινα όντα σε »φυσικούς ηγέτες« και σ' αυτούς που »γεννήθηκαν για να τους οδηγούν«, και πάλι εκατομμύρια άνθρωποι έβαλαν τον εαυτό τους στην κατηγορία των Untermenschen )υπανθρώπων - Σ.τ.Μ.(. Ο φασισμός υποσχόταν στους καπιταλιστές ότι θα διασφάλιζε τον έλεγχό τους στη βιομηχανία, και ταυτόχρονα υποσχόταν στους εργάτες ότι θα συμμετείχαν σ' αυτό τον έλεγχο - και τον πίστευαν και οι δύο. Είχε αναγγελθεί η καθολική στρατιωτική κινητοποίηση του λαού, κι ο λαός την επιδοκίμαζε. Με λίγα λόγια, κάθε πολιτική στάση του φασισμού θα 'πρεπε να 'χε προκαλέσει εξέγερση, κι όμως είχε το αντίθετο αποτέλεσμα. Πολλοί σοσιαλιστές έβρισκαν μόνη διέξοδο απ' τον παραλογισμό της κατάστασης
την παραίτηση από την πίστη στην αξία της θέλησης των μαζών και στην ικανότητα της ανθρωπότητας να σκέφτεται