Κείμενα

Ενώ οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία εδραίωναν την ανεξαρτησία τους, μια άλλη χώρα, η Παραγουάη, αφανίστηκε επειδή προσπάθησε να κάνει το ίδιο.
Η Παραγουάη ήταν η μοναδική λατινοαμερικανική χώρα που αρνιόταν να αγοράσει όπλα από τους Άγγλους εμπόρους και τραπεζίτες. Οι τρεις γειτονικές χώρες, η Αργεντινή, η Βραζιλία και η Ουρουγουάη, (οι δάσκαλοι) αναγκάστηκαν να της δώσουν ένα γερό μάθημα χρησιμοποιώντας «τις συνήθειες των πολιτισμένων χωρών», όπως εξήγησε η αγγλική εφημερίδα Standard, που έβγαινε στο Μπουένος Άιρες.
Μαθητές και δάσκαλοι είχαν κακό τέλος.
Οι μαθητές εξολοθρεύτηκαν.
Οι δάσκαλοι εξαντλήθηκαν.
Είχαν ανακοινώσει πως η Παραγουάη θα έπαιρνε το μάθημά της σε τρεις μήνες, αλλά τα μαθήματα κράτησαν πέντε χρόνια.
Η βρετανική τράπεζα χρηματοδότησε εκείνη την εκπαιδευτική αποστολή, και τη χρέωσε πανάκριβα. Οι νικήτριες χώρες κατέληξαν να χρωστούν τα διπλάσια από εκείνα που χρωστούσαν πέντε χρόνια προηγουμένως, και η νικημένη χώρα, που δεν χρωστούσε τίποτα σε κανένα, αναγκάστηκε να εγκαινιάσει τον εξωτερικό της δανεισμό: η Παραγουάη έλαβε δάνειο ένα εκατομμύριο στερλίνες. Ο προορισμός του δανείου ήταν να πληρωθεί η αποζημίωση στους νικητές. Η δολοφονημένη χώρα πλήρωνε τους δολοφόνους της για τα υπέρογκα έξοδα της δολοφονίας της.
Από την Παραγουάη εξαφανίστηκαν οι τελωνειακοί δασμοί που προστάτευαν την εγχώρια βιομηχανία, εξαφανίστηκαν οι κρατικές επιχειρήσεις, η δημόσια γη, τα σιδηρουργεία, ο σιδηρόδρομος που ήταν από τους πρώτους της Νότιας Αμερικής, εξαφανίστηκε το εθνικό αρχείο, το οποίο κάηκε μαζί με τους τρεις αιώνες της ιστορίας του, κι εξαφανίστηκαν οι άνθρωποι.
Ένας από τους δασκάλους εκείνου του μαθήματος, ο πρόεδρος της Αργεντινής Ντομίνγκο Φαουστίνο Σαρμιέντο, είπε το 1870:
«Ο πόλεμος τελείωσε. Δεν έχει απομείνει ούτε ένας Παραγουανός που να είναι πάνω από δέκα ετών.»
Και συμπλήρωσε θριαμβευτικά: «Έπρεπε να καθαρίσουμε τη γη από τα ανθρώπινα καρκινώματά της.»

(Απόσπασμα από το βιβλίο "Καθρέφτες", εκδ. "Πάπυρος".)