Κείμενα

Με Αφορμή τα «Ιουλιανά» του 1965 και τα γεγονότα που καταγράφηκαν στο ιδρυτικό συνέδριο του Συριζα, τον Ιούλιο του 2013, έγραψα τις μέρες εκείνες μια σειρά από άρθρα, που καταδείκνυαν τα Κοινά χαρακτηριστικά του Συνασπισμού με την Ένωση Κέντρου και προδιέγραφαν μια ζοφερή προοπτική για το κόμμα της Αριστεράς.

Δεν ήταν καθόλου τυχαία, ούτε ελπιδοφόρα, τα «Ανοίγματα» του Τσίπρα και των φίλων του στα «υπόλοιπα» της Δημαρ, στο Πασοκ, ακόμα και στην… πατριωτική ΝΔ!!!
Δεν ήταν καθόλου συμπτωματική η Εξαγγελία διαπραγμάτευσης με τους …Εταίρους από τον Σταθάκη, ενώ την ίδια στιγμή ο πρόεδρος του Συριζα μιλούσε για σχίσιμο μνημονίων!!
Βέβαια ο ίδιος, στην κεντρική του ομιλία φρόντισε να αναμίξει τα δύο «ποτά» και να φτιάξει κοκτέϊλ, δεσμευόμενος για Επιθετική διαπραγμάτευση!!!
Επιθετική διαπραγμάτευση που έντυσε όμως με κατάλληλο Διαφανές φόρεμα, δηλώνοντας κατηγορηματικά πως θα παραμείνουμε πάση θυσία στην Ευρωζώνη!!!!
Συμπέρασμα; Ζήτω η Τρέλα!!!
Δεν έμεινε όμως εκεί, αλλά φρόντισε να παγώσει το ακροατήριο, όταν για πρώτη φορά ανέφερε τον όρο «Κεντροαριστερά», για να χαρακτηρίσει τον Πολιτικό χώρο του Συριζα!!!

Ύστερα από δύο χρόνια, αγαπητοί φίλοι, νομίζω πως όλοι γνωρίζουν τι σήμαιναν όλα αυτά, μιας και ήδη έχουμε υποστεί τις συνέπειες τους!
Έχουμε Κεντροαριστερά, έχουμε Φασίστα-Δημαρίτη υπουργό, Πασόκους υπουργούς και βουλευτές, συνεργασία με την Πατριωτική ΝΔ και Επιθετική Διαπραγμάτευση που κράτησε πέντε μήνες και μας κατέληξε στο βάραθρο!!!

Οι διαφαινόμενες διαθέσεις του προέδρου του Συριζα εκείνες τις μέρες, σφραγίστηκαν με την κατηγορηματική άρνηση υπερψήφισης, έστω και μίας πρότασης της «Αριστερής Πλατφόρμας», της εσωκομματικής αντιπολίτευσης δηλαδή, τα ποσοστά της οποίας κυμαίνονται κατά περιόδους από 30% μέχρι 40%!!!
Πράγμα ανήκουστο, απαράδεκτο και αφύσικο, ακόμα και σε αρχηγικά, αμιγώς αστικά κόμματα!!
Υπάρχει όμως και το γελοίο του πράγματος, που δεν είναι άλλο από το γεγονός, πως ενώ οι προτάσεις της «Αριστερής πλατφόρμας» καταψηφίστηκαν, με τρόπο μαγικό εμφανίστηκαν δύο απʼ αυτές στην Απόφαση του συνεδρίου, με κορυφαία την αναφορά στον Δημόσιο έλεγχο των τραπεζών!!!!
Αν είδατε βέβαια εσείς δημόσιο έλεγχο στις τράπεζες, τότε κι εγώ είδα επίθεση στα θερινά ανάκτορα!

Είχα γράψει τότε στον Παναγιώτη Λαφαζάνη, πως «τα περιθώρια της ανεξήγητης συμβίωσης έχουν εξαντληθεί! Πως είναι αδιανόητη η συνύπαρξη τόσο αντίθετων τάσεων και ομάδων, με διαφορετικές στρατηγικές και διαμετρικά αντίθετους στόχους! Πως η Δημιουργία Αριστερού φορέα, που θα πρεσβεύει την Έξοδο από την Ευρωζώνη είναι εκ των ουκ άνευ και θα πρέπει να αποχωρήσουν».
Του είχα γράψει ακόμα να μη βαυκαλίζεται με την ιδέα, πως όταν η «πολιτική Συριζα» στραπατσαριστεί, θα μπορεί να πει «εμείς τα λέγαμε».

Πρότεινα δηλαδή, αγαπητοί φίλοι, ΔΙΑΣΠΑΣΗ! Μια διάσπαση όμως βελούδινη, που δεν θα γεννούσε δύο κόμματα με αντικειμενικό σκοπό τον αλληλοσπαραγμό, αλλά θα έδινε την δυνατότητα να προτείνουν τις θέσεις τους στον Ελληνικό λαό, για τον δικό του το καθένα Οδικό χάρτη, κύρια όμως θα έδινε τη δυνατότητα σε χιλιάδες πολίτες, που επιθυμούν την Έξοδο από το Ευρώ[ και δεν καλύπτονται από ΚΚΕ και Χρυσή Αυγή] να εκφραστούν και εκπροσωπηθούν!

Θα γέμιζε το κενό που χάσκει αριστερά του Συριζα και θα δημιουργούσε τις προϋποθέσεις, ύστερα από την εκλογική διαδικασία, κυβέρνησης συνεργασίας της Αριστεράς. Εύλογο το πιθανό ερώτημα: «Μα καλά, πως θα συνταιριάζονταν η άποψη της διαπραγμάτευσης Εντός Ευρώπης, με την άποψη για έξοδο από της Ευρώπη;»
Πολύ εύκολα αγαπητοί φίλοι! Με μια κατʼ αρχήν πραγματική Επιθετική διαπραγμάτευση, που θα χρησιμοποιούσε ως όπλο πως η μισή κυβέρνηση είναι υπέρ της Εξόδου, θα ήταν μικρής διάρκειας και θα προχωρούσε σύντομα στο Plan B, αν οι διαπραγματεύσεις Δεν ευοδώνονταν!

«Και αν η κυριαρχούσα άποψη του Ελληνικού λαού ήταν παραμονή στο Ευρώ πάση θυσία;», θα μπορούσε να είναι μια άλλη ερώτηση.
Τότε η κυβέρνηση θα προχωρούσε σε άμεσο Δημοψήφισμα στις 20 Φλεβάρη, με σαφές και Καθαρό ερώτημα «Μέσα ή Έξω», χωρίς να εξαντλήσει επί πέντε μήνες τον λαό και την χώρα!
Όποιο και να ήταν το αποτέλεσμα, θα αποτελούσε πραγματικά προϊόν λαϊκής βούλησης και όχι Παραχάραξης της!

Η βελούδινη διάσπαση που μόνο καλά μπορούσε να φέρει, είναι Τώρα προ των πυλών, μόνο που το Βελούδο έχει ξεφτίσει επικίνδυνα και Διακρίνονται αγκάθια…
Πολλά αγκάθια!