Αρχίζει από τις πρώτες μέρες της ζωής σου. Μοιάζεις στον μπαμπά, μοιάζεις στην μαμά αλλά κάτι έχεις πάρει και από έναν θείο. Σε παίρνουν αγκαλιά, σε χαϊδολογάνε, σου λένε γλυκόλογα όχι γιατί είναι αλήθεια αλλά για να σε κάνουν να γελάσεις και να σταματήσεις το απαίσιο κλάμα που θέτεις σε συνεγερμό με το που σου ξινίσει κάτι.
Μεγαλώνεις και αρχίζουν και σε παροτρύνουν να κάνεις πράγματα που πιστεύεις ότι δεν μπορείς αλλά πάντα έχεις την κινητήρια περιέργεια, συνοδευόμενος από τα λόγια τους "Θα τα καταφέρεις." ή "Μπορείς!". Σου κάνουν κάποια χατήρια, κάποια άλλα όχι, αλλά πάντα είσαι ευχαριστημένος με την κατάσταση και τίποτα δεν ταράζει την αρμονική σου ζωή. Αρχίζεις να θεωρείς ότι έχεις γεννηθεί σε έναν υπέροχο κόσμο!
Αργότερα, που αρχίζεται και αναπτύσεται η λογική σου, όλο σου φαίνονται ανεξήγητα. Κάνεις ερωτήσεις, προσπαθείς να κατανοήσεις, ψάχνεις το λογικό. Σε κάποια ερωτήματα σου απαντάνε ευθαίως ή σε παραπέμπει η μαμά σου στον πατέρα σου (που από την φύση του είναι πιο ικανός να σου αναλύσει και την πιο απλή θεωρία που δυσκολεύεται η μάνα). Κάποια άλλα όμως είσαι μικρός να μάθεις. Και κοίτα αντίθεση όμως,ε?! Για να μάθεις κάτι που θα σου δώσει γνώση είσαι μικρός, ενώ για να μην κάνεις άλλα πράγματα, να μην ζητάς, να μην είσαι ο εαυτός σου "είσαι μεγάλος πια!". Και σε κάποιες άλλες ερωτήσεις ή θεωρίες συνεχίζουν να σε φλομώνουν στο ψέμα (βλ. ότι φέρνει λεφτά κάτω από το μαξιλάρι και δώρα μέσα από την ανύπαρκτη καμινάδα σου).
Γίνεσαι έφηβος και σπάει μέρα με την μέρα η προστατευτική φούσκα που σου παρείχαν οι γονείς σου. Και δεν φταίνε αυτοί. Εσύ έφυγες από κοντά τους και ήθελες να ανακαλύψεις τον κόσμο. Κανείς δεν σε χαϊδολογεί τώρα. Μάλιστα ούτε σου λένε ευχαριστώ αν τους εξυπηρετήσεις. Κάποιοι θα σε βρίσουν χωρίς αιτία. Στο σχολείο δε, θα ανακαλύψεις ότι υπάρχουν και πιο έξυπνα παιδιά από εσένα αλλά και κάποια πιο χαζά. Στους πρώτους θα το παίξεις ίσος. Θα κάνεις τα πάντα για να είσαι του επιπέδου τους. Στους δεύτερους θα το παίξεις ανώτερος. Θα τους χλευάσεις και θα τους κοροϊδέψεις σαν να είσαι κάτι διαφορετικό. Και στο τέλος της ημέρας γυρνάς σπίτι υποδυόμενος κάποιον που δεν είσαι.
Λίγο καιρό (χρόνια) αργότερα, έχεις αντιπετωπίσει την σκληρότητα των καθηγητών, των συμμαθητών σου και του έξω (από το σπίτι) κόσμου. Έχεις ήδη αρχίσει να λες ψέματα, όχι μόνο για τον χαρακτήρα σου, αλλά και για την ζωή σου. Τι ευτυχισμένοι που είστε σπίτι, τί καλούς γονείς έχεις, πόσα πράγματα έχεις στο δωμάτιο σου, πόσες ενδιαφέροντες εμπειρίες έχεις... Ψέμα! Με το που γυρνάς στο σπίτι κλείνεσαι στο δωμάτιό σου και προσπαθείς να συναντήσεις όσο το δυνατόν λιγότερο τους γονείς σου. Αν συναντηθείτε θα γίνει Βαβέλ. Θα αρχίσουν να λένε αυτοί τα δικά τους και εσύ τα δικά σου. Το χάσμα θα μεγαλώνει ώσπου θα βροντήξεις την πόρτα και θα αρχίσεις να ξεσπάς στο μαξιλάρι. Αυτοί που κάποτε σε αγαπούσαν και σου λέγανε ότι θα τα καταφέρεις τώρα σε ανεβάζουν ανίκανο και σε κατεβάζουν τεμπέλη.
Και βρίσκεις μια ανάσα στον έρωτα. Που σου χτυπάει την πόρτα σιγά σιγά. Αν είναι έρωτας. Διότι και οι υπόλοιποι στην παρέα σου έχουν σχέση. Εσύ γιατί έχεις αργήσει? Θα γίνεις θέμα σχολιασμού. Και ανακαλύπτεις και άλλη μια σκληρή αλήθεια. Δεν είναι όπως στα παραμύθια. Ούτε όπως στην τηλεόραση. Ούτε καν όπως οι μεγάλοι. Ο άλλος δεν σε θέλει, πρέπει να κυνηγήσεις, πρέπει να εντυπωσιάσεις πρέπει να κάνεις πράγματα που δεν σου αρμόζουν. Στο τέλος ή θα τα καταφέρεις ή θα βρεις κάτι που είναι πιο έυκολο. Αν βρεις κάτι πιο εύκολο και ως λύση τελευταίας στιγμής, τότε όλη η σχέση σου είναι ένα ψέμα. Υποχωρείς και αγκάζεσαι για το καλό της εικόνας σου. Και αν "τα φτιάξεις" με αυτόν που θες τότε είναι καλύτερα τα πράγματα. Μόνο που και εκεί, για να κρατήσει πρέπει να είσαι ενδιαφέρον. Αρχίζεις να ξενυχτάς, να το σκας από το σπίτι, να πίνεις, να καπνίζεις. Ότι μπορείς για να εντυπωσιάσεις και να φαίνεσαι καλύτερος από τον άλλον στην γωνία που καραδοκεί να σου φάει τον άνθρωπό σου.
Στο τέλος του σχολείου πρέπει να δώσεις εξετάσεις για να κάνεις αυτό που ονειρεύεσαι ή έστω κάτι που σε αναγκάσανε ή σε κάναν να πιστεύεις ότι σου αρέσει, με απώτερο σκοπό την επιβίωση. Πρέπει να τα αρνηθείς όλα για κάποια διάστημα ώστε να περάσεις στην σχολή. Και λίγο πριν χωρίζεις. Αυτός που σε αγαπούσε σε έχει τώρα γραμμένο. Μάλιστα αν τσακωθείτε μπορεί να σου πετάξει ότι δεν σε αγάπησε ποτέ. Και εκεί καταρρέουν όλα. Αλλά δεν μπορείς να αφεθείς. Έχεις έναν σκοπό. Αλλά και η φορτισμένη κατάσταση στο σπίτι δεν βοηθάει. Ούτε οι στραβομούτσινες γκριμάτσες των γονιών σου.
Και περνάς κάπου. Και μόλις αρχίζει η νέα σου ζωή σου σερβίρουν το διαζύγιο. Αυτοί που αγαπιόντουσαν τόσο πολύ και σε δημιούργησαν τώρα δεν ανέχονται ο ένας τον άλλον και βρίζονται. Αλλά θα είναι εκεί για εσένα. Ναι, όπως ήταν τόσα χρόνια που δεν σε βοήθησαν στο σχολείο, δεν είχαν χρόνο για τα συναισθήματά σου και είσαι σίγουρος ότι δεν θα έχουν χρόνο ούτε για να αντιμετωπίσεις τις δυσκολίες της ζωής αργότερα.
Μεγαλώνεις και πρέπει να ντύνεσαι κατάλληλα. Πρέπει να είσαι εμφανίσιμος για την δουλειά σου. Οι φίλοι σου σε έχουν πια παρατήσει, αυτοί που θα ήταν πάντα δίπλα σου αλλά ευτυχώς έχεις τους πιο "καινούργιους"... Αλλά και σε αυτούς τι ψέμα έχεις σερβίρει για την ζωή σου πριν την γνωριμία σας. Μπας και θα τα ανακαλύψουν? Και με αυτά που κρύβεις και όλο σου το παρουσιαστικό κάνεις και οικογένεια.
Παλεύεις για να επιβιώσεις και να προσφέρεις ότι μπορείς και είναι κατάλληλο, αγωνίζεσαι, ματώνεις αλλά στο τέλος της ημέρας γυρνάς σπίτι στο δικό σου παιδί. Κοιτάζοντάς το σκέφτεσαι ότι δεν θα γίνεις σαν τους δικούς σου. Αλλά έχεις αρχίσει να γίνεσαι. Λες ήδη ψέματα στο παιδί σου, δείχνεις ήδη το ψεύτικο χαμόγελο στον κοινωνικό σου κύκλο. Και κλείνεις την πόρτα της κρεβατοκάμαράς σου.
Ώσπου ένα βράδυ, ξυπνάς και νιώθεις βαρύς. Κοιτιέσαι στον καθρέφτη και έχεις ρυτιδιάσει. Ο λαιμός σου πονάει. Πονάει γιατί κουράστηκε να κρατάει την κραυγή αγωνίας. Και το στομάχι σου σαν πέτρα. Πόση αλήθεια έχει καταπιεί και έχει κρύψει. Τα δόντια σου είναι μασέλα. Τα κανονικά σαπίσαν από το ψέμα που μοίραζες. Τα χείλη πια δεν μπορούν να γελάσουν. Πονάνε να το κάνου για άλλη μια φορά αυτό. Και κείτεσαι στο πάτωμα πιάνοντας την καρδιά σου. Τι παράδειγμα έδωσες στα παιδιά σου? Τι ζωή έζησες? Ποιό ήταν το εθικό δίδαγμα? Ένα ψέμα. Όλη σου η ζωή ένα ψέμα...
