Κείμενα

Ο παραλογισμός σε αυτή τη χώρα ξεπέρασε κάθε όριο.

Προσπαθούν να μας πείσουν ότι ο δανειστής ενδιαφέρεται δήθεν να «φτιάξει» την οικονομία του δανειζόμενου. Και μάλιστα την οικονομία του χρεοκοπημένου!

Μέχρι και ο πιο άσχετος με τα οικονομικά γνωρίζει ότι ο δανειστής ενδιαφέρεται μόνο να πάρει τα κεφάλαια του πίσω ή έστω να διασώσει ότι μπορεί από τα συμφέροντα του και ύστερα ας μείνουν πίσω του ερείπια.

Μέχρις εδώ τα πράγματα υπακούουν στους κανόνες της λογικής έστω και αν αυτή προσδιορίζεται από τους βάρβαρους κανόνες της αγοράς. Είναι, δυστυχώς, απολύτως αναμενόμενο ο δανειστής να νοιάζεται μόνο για την ¨πάρτι¨ του.

Ο παραλογισμός ξεκινά όταν κάποιοι ταυτίζουν τα συμφέροντα του δανειστή με τα συμφέροντα του δανειζόμενου.

Ο δανειολήπτης παίρνει το δάνειο για να σταθεί στα πόδια του και ύστερα για να μπορεί να ξεπληρώνει τα χρέη του.

Αλλά έχει πρώτη προτεραιότητα του, στο τέλος του δρόμου να μείνει υγιέστερος οικονομικά και όχι ρημαγμένος.

Δυστυχώς, τόσους μήνες, επιβεβαιώνεται με λόγια και με έργα ότι η δική μας κυβέρνηση έχει ταυτιστεί με τους δανειστές και τα αιτήματα τους και όχι με το συμφέρον της χώρας που είναι διαφορετικό.

Εκείνοι μας δίνουν χρήματα για να ¨αγοράσουν χρόνο μέχρι να αποφασίσουν τι θα κάνουν με το ευρώ και ύστερα θέλουν τα δανεικά τους πίσω με όποιο τίμημα για μας.

Εμείς όμως είμαστε τόσο ανόητοι ή τόσο προσκυνημένοι που συζητάμε στα σοβαρά αποκλειστικά με τους δικούς τους όρους;

Μιλούν στην κυβέρνηση δήθεν για μεγάλες αλλαγές και δήθεν μεγάλες μεταρρυθμίσεις και βάζουν μόνο μεγάλους φόρους πάνω στα ήδη φορολογημένα εισοδήματα, οδηγώντας την οικονομία, τις επιχειρήσεις και τους εργαζόμενους – ανέργους σε έναν μεγαλειώδη οικονομικό θάνατο.

Αλλά κι αν ακόμη αποδεχθούμε ότι οι εταίροι – δανειστές θέλουν πρωτίστως το καλό μας και ύστερα τα δανεικά τους πίσω και πάλι δεν θα μπορέσουμε να καταλάβουμε γιατί οι κυβερνώντες περιορίζουν την πολιτική τους δράση μόνο στην εφαρμογή των εντολών των δανειστών – εταίρων.

Δεν έχουν εθνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση και δεν έχουν πάρει ούτε μια απόφαση πέρα και πάνω από το Μνημόνιο. Ούτε μια απόφαση με δική τους πρωτοβουλία. Μια απόφαση, ένα νόμο ή έστω μια εγκύκλιο που να μην αποτελεί αποτέλεσμα εντολής της τρόικας αλλά μέρος του δικού τους ευρύτερου πολιτικού σχεδίου εξόδου από την κρίση, μέρος του οποίου θα μπορούσε να είναι και το Μνημόνιο Αλλά όχι μόνο το Μνημόνιο. Όχι μόνο το Μεσοπρόθεσμο.

Δυστυχώς όμως κάνουν αποκλειστικά και μόνο όσα τους δίδεται εντολή να κάνουν.

Γιατί λοιπόν δεν φεύγουν και να αφήσουν απευθείας του δανειστές – εταίρους να μας κυβερνούν. Τουλάχιστον να μην κοροϊδευόμαστε και να ξέρουμε τι έχουμε να αντιμετωπίσουμε.